Een wandeling aan de Lek. Voor een ieder die ons langer kent of volgt weet dat mijn eerste écht fantastische ervaring met Luus hier was. 4 dagen nadat ik haar ontmoet had, gingen we met de hele kudde van 4 paarden naar het water. Dat hielden we erin, al dan niet met een minder grote kudde later. Op zo een 20 minuutjes loopafstand, over wegen die ze kende, liepen we richting de dijk om naar beneden te gaan voor een genietmomentje: spetteren in het water.
Ik mis deze ervaringen enorm en daarom zijn we zo gaan trainen met het trailerladen. Zodat we een kleine 10 minuutjes met de trailer op weg kunnen om weer te genieten van het water aan de Lek. Waar we nu staan is het gewoon net te ver lopen en daarbij bouwt Luus teveel spanning op onderweg. We zouden namelijk door de stad moeten of langs veel huizen. Geeft niet, vinden we gewoon een andere oplossing!
Waarom is het vastleggen van deze momenten voor mij dus zo belangrijk? Zodat je altijd terug kunt naar dat bijzondere gevoel! Die ervaring, het roept van alles bij mij op. Vooral de tijd dat ik Luus net had. En wat komen we van ver hé.. Eigenlijk ben ik altijd bang voor paarden geweest. Een geluk dat ik had dat mijn vriendin Laura met ons mee wilde en wist hoe ze met mijn camera overweg kon. Dankbaar voor deze beelden!
Van te voren had ik mij voorgenomen om op mijn nieuwe allstars te gaan lopen. Blaren dat ik onderweg kreeg joh! Dus trok ik lekker de afgeknipte paardrijlaarsjes aan. Blote voetjes door het water (en ja, altijd uitkijken met paarden: dit is mijn eigen keuze!). Een knalroze longeerlijn, een outfit die niet on fleek is… maar een hart gevuld met een prachtige herinnering!
Genieten jullie mee met ons kleine avontuur van een jaar geleden? En vertel je mij wat jouw mooiste herinnering is? <3
