Na een ellenlange zoektocht naar de perfecte last-minute deal voor deze zomer, gooide ik het roer om. Wat nou, voor pak ‘m beet €1000 in een appartementje drie hoog met hopelijk wat zeezicht (en niet eens een ontbijtje), als je ook van het heerlijke weer in ons eigen kikkerlandje kon gaan genieten.
Laat het nou zo zijn dat mijn lieve vriend zo een 1,5 jaar geleden eens heeft moeten overnachten in een aanhanger, waar hij een soort tentje van had gemaakt, dat dan weer wel. Hij besloot toen dat het (ja, na die ene ellendige keer) tijd werd voor een caravan. Samen met zijn collega kon hij die ergens op de kop tikken voor heel weinig en hebben zij deze een beetje in orde gemaakt voor een tripje naar Zweden en sindsdien stond deze stil.
Daar gingen we dan twee weken geleden, op pad met de mini sleurhut. Een drie-persoonsuitvoering wel te verstaan. Met zonder wc zeg maar.. wel een keukentje waar je eventueel een watertank op kon aansluiten, maar waarvan het gasstelletje al was opgegeven. Op naar Camping ‘t Haasje, waar een kennis van ons zijn vaste plek heeft, zo konden we even wennen aan het campingleven. Vier dagen hadden we geboekt.
Eenmaal aangekomen, alles aangesloten en wat blijkt: koelkast kapot. Zit je dan. Het begon een beetje op wildkamperen te lijken, al hebben die avonturiers tegenwoordig meer bij zich dan een gemiddeld student in een flatje. Gelukkig bezitten we over een goede portie positivisme en hebben we natuurlijk gewoon via Marktplaats een andere koelkast aangeschaft.
We bleven niet lang alleen op de camping. Het eerste weekend (lees: zo een 6 uur na aankomst) werden we vergezeld door onze tante en oom die ook kwamen kamperen met hun camper. Zaterdag stonden zelfs onze vrienden nog spontaan voor de caravan. Ik zei nog die ochtend: “Joehoe, neem je een tentje mee.” Ja, dus en zo hadden we het hele weekend gezelschap.
Maar even hé, ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan, want waarom zijn wij nog nooit eerder wezen kamperen?! Wat heb ik een geweldige week gehad! Je leest het goed.. die vier dagen werden er uiteindelijk een stuk of twaalf.
Kun je het je voorstellen, dat ik bijna ons spaargeld had weggegooid aan een vliegticket en dat terwijl we het hier zo geweldig hebben gehad voor weinig. Natuurlijk kochten we gewoon waar wij trek in hadden, hebben we de omgeving verkend en moest de camping ook betaald worden, maar dit is echt genieten. Niks moeten, alles mogen. Heel veel nieuws ontdekken en zoveel dingen mogen ervaren en dat in het bijzijn van goed gezelschap: want we hebben namelijk geweldige mensen leren kennen!
Nu denk je vast: uhuh, geweldige mensen hé, maar hoe geweldig dan?
Nou, zo geweldig dat je er een warm gevoel van krijgt en je zo welkom voelt. Ook wanneer je weer moet zeiken op hun wc of gewoon gaat slapen op hun ligbed. Wanneer je ineens je lievelingseten aan het mee-eten bent of wanneer je wordt getrakteerd op een tochtje over de Ijssel in een dikke speedboot, waarna je er ook nog achter mag hangen met een band. En helemaal wanneer je terugkomt van de kermis en zij met zijn alle heel onze caravan hebben versierd, omdat ik om 12uur jarig was die avond en er zo een supriseparty ontstond! Zo geweldig dus.
| 
Natuurlijk wil ik (willen wij) nog heel veel van de wereld zien, maar ik ben er nu zeker van dat ik niet zo veel nodig heb op vakantie. De mini sleurhut willen we zelfs inruilen voor een iets beter model. Eentje met werkende koelkast, bijvoorbeeld. Ik verheug me er nu al op om heel dat ding te hippieviseren!
Kamperen kun je leren en ik ben nog lang niet uitgeleerd!
Liefs,
Melanie -Mevrouw Wiebelkont.
P.S.: excuus voor de extreem slechte foto’s. Wie wist dat deze Wiebelkont hier ook een lekker verhaal over ging tikken + inmiddels is er een echte camera aangeschaft als verjaardagscadeau, waarvan ik heel veel plezier mag gaan beleven, bijvoorbeeld door mooie kiekjes voor op de website te gaan maken.